Άρθρο του Παναγιώτη Γ. Ρουσόπουλου, Γενικού Διευθυντή της εταιρείας συμβούλων THE FRANCHISE CO. και Διευθύνοντα Συμβούλου της Dale Carnegie Training Hellas
Στην προσπάθεια μιας περισσότερο στοχευμένης στρατηγικής για την ανάπτυξη κατάλληλων δεξιοτήτων και διαδικασιών μάθησης, οι Ακαδημίες Εκπαίδευσης που αναπτύσσουν δίκτυα και εταιρείες αποτελούν μια πρακτική που έχει υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια ως ένα μοναδικό εργαλείο ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού και σύγκλισης σε μια στρατηγική, σε μια ενιαία κουλτούρα. Εντούτοις, δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο σε όλους τι ακριβώς σημαίνει ο όρος “Ακαδημία Εκπαίδευσης”, πως οργανώνεται, πότε είναι απαραίτητη και ποια είναι τα κρίσιμα στοιχεία που οδηγούν σε μια επιτυχημένη υλοποίησή της.
Τους τελευταίους 3 μήνες έχουμε συμμετάσχει στο σχεδιασμό και υλοποίηση δύο εταιρικών Ακαδημιών εκπαίδευσης σε δύο μεγάλα δίκτυα πανελλαδικής εμβέλειας, με εκατοντάδες καταστήματα που ανήκουν σε franchisees ή dealers.
Με αφορμή τη συμμετοχή μας αυτή, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι ο βασικός λόγος δημιουργίας των Ακαδημιών έχει στόχο τη σωστή και μεθοδευμένη ανάπτυξη των απαιτούμενων για την εκάστοτε επιχείρηση λειτουργικών δεξιοτήτων και ικανοτήτων. Οι εν λόγω δεξιότητες και ικανότητες έχουν επιλεγεί και υπηρετούν μια νέα στρατηγική που έχει χαράξει η επιχείρηση.
Οι 4 βασικοί πυλώνες που υπηρετεί και στηρίζει μια Ακαδημία είναι:
1.Οικοδομεί μια λειτουργική αριστεία, επανακαθορίζει στρατηγικές και αναπτύσσει μια διαφορετική κουλτούρα, νέες δεξιότητες και ικανότητες
2. Παρέχει ένα δομημένο πλαίσιο για οικοδόμηση ενός ευρύτατου διαλόγου πάνω στις ανθρώπινες δεξιότητες και στην ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού και απαραίτητων δεξιοτήτων, στα πλαίσια ενός μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και εφαρμογής της στρατηγικής του δικτύου.
3. Οικοδομεί ένα δομημένο πλαίσιο για την ανάπτυξη franchisees, dealers, υπαλλήλων μέσα σε ένα οργανισμό ο οποίος διαφοροποιείται και αναπτύσσεται σε ίδια ή και σε νέα κανάλια διανομής.
4.Συνιστά ένα πεδίο, όπου τα στελέχη μπορούν να κατανοήσουν τις ανάγκες τους σε δεξιότητες και να αναπτύξουν πρωτοβουλίες που καλύπτουν αυτά τα «κενά».
Αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα έχουμε κάνει στο παρελθόν στα άρθρα μας:
• “Μετατρέψτε τη γνώση σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα” http://www.franchiseblog.gr/?p=595#more-595
• “Εκπαίδευση σε δίκτυα franchise: Επένδυση που διασφαλίζει αποτελεσματικότητα, Συσπείρωση και Ανταγωνιστικά Πλεονεκτήματα ” http://www.franchiseblog.gr/?p=984
• “Εκπαίδευση: Εργαλείο δέσμευσης και επίτευξη υπερβάσεων στην παροχή αξίας για τον πελάτη” http://www.franchiseblog.gr/?p=910
ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Συνήθως, αυτού του είδους οι ευρύτερες παρεμβάσεις στο χώρο ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού ενός δικτύου στηρίζονται σε δύο διαφορετικού είδους αίτια.
Σε πρώτο επίπεδο, όταν θέλει να καλυφθεί μια λειτουργία ή μια συγκεκριμένη ανάγκη, π.χ. είσοδος μιας νέας σειράς προϊόντων ή η είσοδος σε ένα νέο κανάλι διανομής , όπου αναπτύσσεται μια συγκεκριμένη παρέμβαση στο στελεχιακό δυναμικό που καλύπτει τις παραπάνω ανάγκες. Όταν ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος συνήθως ο οργανισμός συνεχίζει σε έναν δεύτερο, προσανατολισμένο σε κάποια νέα ανάγκη, αξιοποιώντας τις υφιστάμενες γνώσεις, εμπειρίες και υποδομές.
Το δεύτερο επίπεδο είναι πιο ευρύ, καθώς καλύπτει ανάγκες ενός οργανισμού σε μακροχρόνια βάση και υπηρετεί μια ευρύτερη αλλαγή στρατηγικής. Στα πλαίσια αυτά επικεντρώνεται στις κύριες και λειτουργικές δεξιότητες που απαιτείται να διαθέτει συνολικά ο οργανισμός, στην οικοδόμηση συστημάτων επικοινωνίας και επαναπροσδιορισμού των στόχων, συνδέεται άμεσα με ανασχεδιασμό οργανωτικών δομών και σαν σχεδιασμός προσανατολίζεται κυρίως σε μελλοντικές ανάγκες παρά στις υφιστάμενες δομές.
Συνήθως τα δίκτυα έχουν εμπειρίες και έχουν επικεντρωθεί σε παρεμβάσεις μικρότερου εύρους, όπως ενδεικτικά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που αφορά τη μηχανογράφηση όλου του οργανισμού, σε κάποια νέα τεχνική εξυπηρέτησης που συμβάλλει στη διαφοροποίηση κ.ο.κ. Ατυχώς, η πλειονότητα των προγραμμάτων αλλά και η συνήθης πρακτική των φορέων που ασχολούνται με την εκπαίδευση, ενθαρρύνουν αποκλειστικά και μόνο αυτού του είδους τις ελάσσονες, αποσπασματικού χαρακτήρα παρεμβάσεις και μάλιστα χωρίς να είναι ενταγμένες σε γενικότερες στρατηγικές. Η κατάσταση επιδεινώνεται μια και τα προγράμματα των ΕΣΠΑ που ενθάρρυναν πολιτικές εκπαίδευσης ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκαν από την πλειονότητα των επιχειρήσεων ως ένας μηχανισμός για δημιουργία έμμεσου κεφαλαίου κίνησης και αποσπασματικών προγραμμάτων χωρίς να υπάρξουν ουσιαστικές παρεμβάσεις και αξιοποίηση σε μια στρατηγική κατεύθυνση.
